Ύλη και Θέληση

Ο υλικός κόσμος φαίνεται κάτι δεδομένο, αντικειμενικό, αμετακίνητο… κάτι ξένο που δεν υπόκειται στη θέλησή μου.

Ωστόσο, ο υλικός κόσμος και η θέλησή μου είναι εκφάνσεις του ίδιου Λόγου… της ίδιας αρχής… της ίδιας δύναμης που κατοικεί στα θεμέλια του κόσμου. Και όσο περισσότερο το μυαλό μου το κατανοεί αυτό… όσο το αγκαλιάζει και τυλίγεται γύρω του… τόσο μαθαίνει να συνεργάζεται με τον υλικό κόσμο—να χορεύει μαζί του—παρά να μάχεται εναντίον του…

Όσο η θέληση αντιτίθεται στην ύλη, η ύλη είναι σκληρή, αμετακίνητη…

Όσο συντονίζεται μαζί της, η ύλη γίνεται ρευστή…

Νόημα: το ανακαλύπτουμε ή το δημιουργούμε?

Το νόημα είναι κάτι που ανακαλύπτουμε ή κάτι που δημιουργούμε?

Το νόημα των πραγμάτων, του κόσμου, της ζωής, είναι κάτι που προϋπάρχει ή μήπως είναι μια δική μας εφεύρεση?

Η σοφία—η αλήθεια—είναι «αντικειμενική» ή «υποκειμενική»?

Ερωτήματα που, την μια ή την άλλη στιγμή της ζωής μας, μπορεί να μας έχουν απασχολήσει όλους. Και είναι σημαντικά ερωτήματα, επειδή η απάντηση που τους δίνεις έχει τη δύναμη να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζεις τη ζωή. Παρακάτω θα προσπαθήσω να περιγράψω μερικές συνειδητοποιήσεις περί του νοήματος που σε εμένα προσωπικά άλλαξαν—και συνεχίζουν να αλλάζουν—τον τρόπο με τον οποίο βλέπω τον κόσμο και τον εαυτό μου μέσα σε αυτόν…